'S'ann le orainn againnsa a tha sinn an lagh a' bristeadh...

Mo ghràid …

An diugh tha mi air a leughadh anns an nobhail le A.P. Caimbeul, Là a’ Dèanamh Sgèil Do Là. ‘S e sgeulachd glè inntinneach a’ th’ann. Cha robh mi ga chriochnachadh, ach tha mi aig an àite far a bheil an daoine a’ tha an sgèoil ag innseadh – gur e an neach-aithris a’ th’ann -- ann an taigh-chuthach. A dhìth-cèille? An eucoir? Tha e a’ brudhinn Gàidhlig, agus anns an t-saoghail sa tighinn, ‘s e an aghaidh an lugha airson duine sam bidh a bhios a bruidhinn cànan sam bidh ach Beurla.

‘S e ceannairc a’ th’ann (a tha an lugha-cànan ag ràdh) a’ bhith a’ bruidhinn ann an teanga coimheachann agus anns an crùinne ùr, ‘s e coimheach a th’ann a h-uile teanganan ach Beurla.

Co dhieu, ma ‘s ann an seo a tha sinn an lugha a’ bhristeadh, leig sinn ga bhristeadh le cèol …

Tha mi sgith na luchd na Beurla ...

Mar a tha an seanfhacal ag ràdh … thig crioch air an t-saobhal, ach mairedh ceòl ‘s gaol